Сир эмас, щозирда Ғафур Ғулом номи тилга олинсаёқ хаёлимизга унинг шўро ёзувчиси эканлиги, шеърларида шўрони куйлагани келади хафсаламиз совигандек бўлади.
ОтабекҲомид конфликти сиртдан қараганда Отабекнинг Кумушга уйланганидан сўнг бошланади. Отабекнинг Кумушга ошиқлиги ҳам, Ҳомиднинг унга харидорлиги ҳам «сир
«Мушоира» сўзи шоирларнинг айтишувини ва айтишув давомида мусобақалашувини англатади. Шеър айтиш ва мусобақалашиш жараёнида ўзбек мумтоз адабиётида мушоира
Муаммо ўзбек мумтоз адабиётидаги лирик жанрлардан бири. У поэтик ўйин тарзида битилган бир баъзан икки байтли шеър бўлиб, унда бирор сўз, кўпинча, атокди отнинг
Ғарбда вафот этган кишининг қабрида ёзиб қолдирилган шеърий матнлар эпитафия, деб аталган. Шарқда ҳам марҳумларнинг қабрига шеърий матн ёзиш ва шу йўл билан унинг
Муайян нохуш ҳодиса туфайли ёзилган, кишилар қалбида туғилган қайғу ва аламни ифодаловчи лирик шеър Ғарб адабиётида элегия, деб аталади.Қадимда элегия кўпинча
Антик даврда деярли ҳар қандай шеър ода, деб аталган. Кейинчалик бу сўзнинг маъноси торайган ва инсоният ҳаётидаги улуғвор воқеаларни, кишиларнинг
Узоқ даврларда анъанавийликка эга бўлмаган строфик тузилиш шеър шакли ҳисобланади, бу жанрга айланиши учун анъанавий тус олади, унда пухта лирик қаҳрамон образи