Ўзбек адабиёти тарихида саройлар атрофидаги адабий муҳитни истисно қилганда қалам аҳлини ўзаро уюштириб, адабий ҳаракатга йўналиш бериб турган ташкилотлар
Русия мусулмонларининг «Тарихчайи адабиёт»ини ёзадиган киши бўлса, ушбу 1906 йилни «тил йили» деб билади.23 йилдан бери «Таржимон» қўллаётган содда ва очиқ туркий
Академик Н. И. Конрад Алишер Навоий ижоди ва «Хамса»нинг миллий ва умуминсоний аҳамияти тўғрисида назарий жиҳатдан асосланган теран фикрлар билдирган. Унинг
«Бобурнома»дан«Алишербек... ўғил ва қиз ва аҳлу аёли йўқ, оламни тавре фард ва жарийда якка ва ёлғизлик билан ўткарди».
Алишер Навоийнинг нима учун
Ўн олтмнчи аср ўзбек адабиётининг энг буюк вакили Заҳириддин Муҳаммад Бобир шарқ шеъриятида Низомий, Деҳлавий, Лутфий, Навоий анъаналарини давом эттирган
Алишер Навоийнинг лирик асарлари жамланган «Хазоинул маоний» девонида икки ярим мингдан ортиқ ғазал бор. Шарқ адабиётида бирор шоирга бунчалик кўп ғазал ёзиш
Афтидан, бу Алишер Навоийнинг ўз ҳаёти билан боғлиқ воқеаларни акс эттирувчи ғазаллардан бири. Чунки унда яқин кишисидан ажралиб, шодлиги ғамга мубаддал бўлган,
Алишер Навоий ўз ақлу заковатини жуда ёшлигидан бошлаб жонажон халқининг маънавиймаданий равнақига хизмат қилдирган буюк сиймодир. Ўз халқининг «эгнида