Алишер Навоий Хамсасининг тўртинчи достони Сабъаи сайёр деб аталиб, 1484 йилда ёзиб тугалланган. Асарнинг бош қаҳрамони Баҳром бўлиб, тарихий шахс сифатида
Яқин ва Ўрта Шарқ халқлари адабиётида Лайли ва Мажнун мавзусидай кенг тарқалган бошқа бир ишқ қиссасини топиш қийин. Мана ўн уч асрдирки, ушбу мавзуда адабиёт
Алишер Навоий Хамсасидаги иккинчи достон Фарҳод ва Ширин деб аталиб, 1484 йилда ёзиб тугалланган. Навоийгача бу мавзу Хусрав ва Ширин шаклида машҳур эди.
Алишер Навоий Хамсасидаги биринчи достон Ҳайратулаброр Яхши кишиларнинг ҳайратланиши 1483 йилда яратилган эди. Достон 3988 байтдан иборат бўлиб, 63 боб, 20 мақолат
Мусулмон Шарқи эпик поэзияси тарихи хамсачилик анъанаси билан чамбарчас боғлиқ. Даставвал ХII асрда вужудга келган хамса жанри саккиз асрга яқин вақт давомида
Алишер Навоийнинг форсий шеърияти бадииятда туркий шеърларидан қолишмайди. Унинг форсий назми ҳақидаги тўлароқ маълумот Муҳокаматуллуғатайн асарида учрайди.
Хазойинулмаоний куллиёти туркий шеъриятнинг гултожи бўлиб, жами 16 лирик жанрни ўз ичига олади. Бу шеърий жанрлар ҳар бир девонга муайян тартиб билан
Мусулмон Шарқи шеърияти тарихини Алишер Навоий лирикасисиз тасаввур этиб бўлмайди. Унинг лирик мероси ўзигача яратилган форстожик ва туркий шеъриятнинг