2012 йил халқ хўжалигининг барча соҳаларидаги сингари бадиий адабиётда ҳам ғоят самарали бўлди. Бу жиҳатдан адабиётимизнинг гултожи ҳисобланган роман жанрининг
Туйғу ифодаси бўлмиш шеърда яратилган давр кишисининг ҳиссиёти акс этади. Ҳозирги шеърларни туймоқ ва англамоқ учун миллатнинг айни дамдаги етакчи туйғуси
Орзудан маҳрум қолган инсон тубанлик сари қулашга маҳкум бўлгани сингари идеалдан бебаҳра жамият ҳам таназзул гирдобига тушиши муқаррардир. Инсон орзуси,
Таниқли шоир Икром Отамуроднинг Ўрин деб номланган достонида ўрин тушунчаси фалсафий мазмун касб этган. Ҳаётда ҳар кимнинг ўз ўрни бор. Айни пайтда ҳар ким ҳам
Поэтик ижоднинг, хусусан, бадиий мазмуннинг оригиналликка интилиш тамойили янгича айтиш, янгича ифода туфайлигина амалга ошади. Айни шу ижодийруҳий эҳтиёж
Ҳасанхон ва Ҳусанхон қорилар тартиб берган Навоийдан чу топқайлар навое номли китобда бир қатор мақбул жиҳатларни кўрдим. Аввало, Навоийнинг диний асарлари хос
Ахлоқийлик меҳвари Тафаккур журнали 2012 йил 4сон мақоласини ўқиб
Бошланғичда бундай бўлди
Олдин дунё яратилди. Одамнинг келишига ҳозирланди. Сўнгра Одам