Елкасига пахталик нимча ташлаган дотсент Обидович, ёниб бўлган ўт чўғида кўмилган картошкаларни учи қорайиб куйган косов билан кавлаб, тинмай сигарета чекади.
СУЙГАН ЧОҚЛАРДАГўзалларнинг маликаси экансан,Буни сенинг кўзларингдан ўқидим.Ўқидимда истиқболим қушигаХаёлимдан олтин қафас тўқидим.Гунафшалар қулоғимга
Ўзбек адабиётида публитсист, очеркнавис ва драматург сифатида танилган Назир Сафаров 1905 йили Жиззах шаҳрида темирчи оиласида туғилди. У совет мактабларида ўқиди,
Меҳнат қаҳрамони, Ҳамза номидаги Реслублика давлат мукофоти лауреати Раҳматулла Отақўзи ўғли Уйғун 1905 йили Қозоғистон жумҳурляти Жамбул вилоятининг Марки
Шўро даври ўзбек адабиётининг ривожига салмоқли ҳисса қўшган улуғ адиб, шоир, олим, жамоат арбоби Мусо Тошмуҳаммад ўғли Ойбек 1905 йили Тошкент шаҳрида бўзчи
Боту янги замон ўзбек адабиётини бошлаб берганлардан бири, истеъдодли шоир ва жамоат арбоби эди. У 1904 йил 16 майда Тошкентнинг Шайховандтоҳур даҳасининг
Ўзбек адабиётининг машҳур намояндаларидан бири, Иттифоқ Давлат ва Ленин мукофотларининг лауреати Ғафур Ғулом 1903 йил 1 майда Тошкент шаҳрининг Қўргонтеги
Янги давр, совет даври ўзбек адабиётининг туғилиши ва шаклланишида улушини қўша олган адиблардан бири Ғайратий Абдураҳим Абдулла ўғлидир. У 1902 йилда Тошкентнинг