Кеч кириб, қош қораяётган пайт эди. Меҳмоним ва дўстим Ҳайнриҳ Мор кечки сайрдан қайтиб келиб, иш хонамда камина билан бирга ўтирарди. Ўйдимчуқур деразадан
Фарангистон тоғларида ҳали ҳеч қачон бундай қаҳратон қиш бўлмаган ва бунчалик узоқ чўзилмаган эди. Бир неча ҳафтадирки, ҳаво очиқ, тиниқ, қуруқ совуқ забтига
Ўша йили қиш ниҳоятда қаттиқ келиб, узоқ чўзилган, шу боис биздаги жуда гўзал Шварцвальд дарёси бир неча ҳафтадан буён қаттиқ музлаб ётарди. Мен ўша ғалати, ўзим
Казарма биносида ҳаётмамот масаласи ҳал бўлаётган бир одамни суд қилишарди. Бу Оқбалиқ дарёси соҳилларидан келган чол эди. Чолнинг кўрилаётган иши бутун
Қўшни уйнинг энг юқори хонасига яқиндан бери ўн тўққизйигирма ёшлардаги бир йигитча келиб яшай бошлади. Мен уни биронта олий ёки ўртамахсус билим даргоҳида
Гапнинг рости, манови жанобнинг ғалати гапларидан бутунлай довдираб қолгандим, ҳозир ҳам уларни худди ўшандай тарзда такрорлаб беролмасам керак, деб қўрқаман.
Миссис Форестернинг Ахиллес ҳайкали номли илк детектив асари чоп этилганда у 57 ёшни қоралаган, бир қатор асарлари билан кўзга кўриниб қолганди. Авваллари унинг
Эсимда, биз болаликда ўйинчоқларимизни, совғаларни, ҳатто соатларни ҳам албатта бузиб кўрардик. Ичида нима борлигини билгимиз келардида. Эски замонларда