ДЕБОЧАШукр этаман, шукр ширин ҳол учун,Ушбу улуғ даврада иқбол учун.Ҳур бу замон васфида ойу йилим,Мадҳин адо этгали ожиз тилим.Чунки мен ўтмишни кичик
МЕН ДУНЁГА КЕЛИБ ДУНЁ ОРТТИРДИМГоҳо ўй сураман нима бўларкин Ўз зиммамга масъул иш олиб,Ҳаётимни буткул тўкиб солсам Бир парча қоғозга ишонибБироқ уни ёзиб
Яна нима қолди экан Шошганимдан хаёлимни бир жойга тўплай олмайман. Яна нимани олмадим Ҳаммасини олдим шекилли. Яшаб турганимда буларнинг кўпи кераксиздек
Яхшигина изғирин, юрганда баҳарнав, бетни ялайди, фақат қулоқни жизжиз ўради, лекин бир жойда турганда этакдан кириб, баданни дилдиратади, ёқадан худди
Кўз ёшим тупроқ ила гар қотила,Келмагайман жавридин, ҳаққо, тила.Ғамзаси ўлтурдию, ул бехабар,Мен агар ўлсам не ғам ул қотила Қоматимни неча қошинг ё қилаНеча ҳажр
Ақлу жоннинг офати, дин ғорати,Ҳар не бор ул кўзн бирла қошдадур.Кетмади савдоси ҳаргиз боштин,Рост айтурлар, ки «Давлат бошдадур». Тўнга сиғмасмен фараҳдин гул
Уйқу учти, жонға тушти валвала,Неча хублар сори ўғрин кўз солаБу ёруғлуқ жумла хублар юзидур,Бир баҳона беш эмастур машъала. Мен тилармен васлинг оҳи сард
Биродарлар Одамчи, вей, хоҳласа бир кунда телба бўлиши мумкин экан. ғандоқ жинни бўлганини ўзи билмас экан. Касалхонага қачон келдим, ким опкелди, эсимда йўқ. Аммо