Ақлу жоннинг офати, дин ғорати,
Ҳар не бор ул кўзн бирла қошдадур.
Кетмади савдоси ҳаргиз боштин,
Рост айтурлар, ки «Давлат бошдадур».
* * *
Тўнга сиғмасмен фараҳдин гул киби,
Келса ул сарви равон бир-бир манга.
Мунча йил кетган бу бахту давлатим,
Шукрилиллаҳким, келур бир-бир манга.
* * *
Бермагил дерлар вафосизга кўнгул
Ким, анинг нўшиндин ортуқ неши бор.
Узмагаймен лаълидин ўлсам умид,
Жон менинг жоним, кишннинг неши  бор.
* * *
Зоти покингни кўруб айтур фалак:
«Ҳусн дарёсида йўқтур бўйла дур».
Чун тишинг васфинн дурга сўзладим,
Бошини тебратти дурким: «Бўйладур».
* * *
Фурқатингдин бўлмишам зору заиф,
Тенгри учун, мундин ортуқ қилма зор.
Чун менинг қонимни тўктунг ҳажр ила,
Ўз эшигинг теграсинда қил мазор.
* * *
Эй қароқчи кўзли дилбар, ўйла бил,
Жон аёман сен киби жононадин.
Ҳусну лутфу сурату маъни била
Туғмагай сентек яна жон онадин.
* * *
Ишқинг ўти жон уйиға тушгали,
Бир нафас ҳам тинмадим то ёнмадим.
Хублар илкидин неча бўлдим кабоб,
Мен ямон тавбамға ҳеч тоёнмадим.
* * *
Кўрмади инсон мунунгдек нозанин,
Кўргузур гўё малак юз, ё пари.
Барча жон девонау шайдо қилур
Зулфи анбарбор ила юз ёпари.
* * *
Сабру ҳушу ақлу дину дил бари
Борди-ю, қолди дуочи ёлғузун.
Оҳ уруб фарёд этарман сенсизин,
Бу вужудимдин қилибтур ёлғуз ун.