Ғазал мулкин султони,
Адаб, ҳикмат ирфони,
Беш асрким янграйди,
Туркийда Чор девони.
Олам аҳли лол қолди,
Хамсадан ҳузур олди,
Ҳайратул аброр каби,
Дилларга
Оила тебратиш йўлида,
Ҳув олис қозоқнинг чўлида,
Жон берди ажалнинг қўлида,
Жаннатий, алпқомат ўғлонлар
Ватанда беозор юргандинг,
Меҳнатга шай
Муқарраби шоҳий ҳазрат Навоий,
Элни эл қилгани амри илоҳий.
Эзгуликдан сўйлар Ҳайратул аброр,
Жаҳонгашта сайёҳ Сабъаи сайёр.
Муҳаббат тимсоли Лайли
Ишқ сирини баён этган Навоийдан олдим сабоқ,
Шеър мағзини чақолмасдан, гоҳ тушимда қилдим сўроқ.
Навоийда мастур эмиш ҳаё, иффат, одобахлоқ,
Билмоқ
Тақдир экан, на илож,
Бобурга жой бермади.
Афғону Ҳиндистонда,
Муқим бўлиб турмади.
Ўтди баҳор, ёзу қиш,
Аммо кўнгил тўлмади,
Ўзга ернинг тахти ҳам,
Талабалик даври ўтиб кетади,
Қанча ғамаламни ютиб кетади,
Қалбдаги жароҳат битиб кетади,
Уни бир кўрганда, «Устоз» десанг бас.
Кимга имкон кулар,
Ваҳ, қачон бўлғай, юзим Ясриб ва Батҳо айласам,
Гоҳ Макка, гаҳ Мадина манзилу жо
Бирам йиғлайдией бечора кўнглим
Дунёларга сиғмайди бечора кўнглим.
Дўст йўқ эканэ бу дунёда, билдим
Кулдим дунё устидан, гоҳ йиғладим.
Эй кўнгил, айт ўзи