Ниёзий (тахаллуси; исми Отаниёз Хўжаниёз ўғли, 1844 — Шовот тумани — 1928) — шоир, бастакор. Комилжон Отаниёзовнинг отаси. Хивадаги Арабхон мадрасасида ўқиган. Араб, форс тилларини ўрганган, аруз илмини пухта эгаллаган. Хивадаги Абдуллахон мадрасасида мударрислик қилган (1920). Мумтоз шеъриятнинг турли жанрларида ижод қилган. Шеърларидан 3063 байтли девон тузган. Уларда халқ ҳаётининг турли томонлари акс этган. Ниёзий Хоразм мақомлари учун чизиқли нота тизимини яратишда Комил Хоразмийта яқиндан ёрдам берган. Ўзи ҳам бир қанча куйлар яратган. Ҳасан Жабарутийнинг «Ажойиб ул-осор» («Ажойиб ёдгорликлар») асарининг 7—9-дафтарларини араб тилидан форсчага таржима қилган (1907). Ниёзийнинг адабий меросидан намуналар турли мажмуа ва баёзларга кирган, улар Ўзбекистон Фанлар академияси Шарқшунослик институтида сақланади (инв. №120, 121, 192).
ҒАЗАЛЛАР
* * *
Майи майхонадин ман нотавонни манъ этар зоҳид,
Магар файзи илоҳий бориға бу иккида жоҳид.
Вараъ аҳлиға жаннат йчра бўлсун ҳур ила кавсар,
Манга дайр ичра саҳбо эврулуб тутғай ани шоҳид.
Бўлур маҳбуб боши олдида Мажнун кўнгул малкуб,
Анингдек ким жунун аҳли бўлур меҳроб аро сожид.
Жаҳон шавқи аро беҳуда истарсан вафо, эй дил,
Бу бозор ичра, билгил, ул матоъ асру эрур косид.
Ҳама ишқ аҳли бўлса муттафиқ бардош бермаслар,
Муҳаббат бориғаким бўлмамишлардур манга ворид.
Тараҳҳум қилмоқин дунё арусидин тамаъ қилмоқ,
Хаёледурки зиллат мўжиби бўлғай дағи фосид.
Пазар қилмас нисор этмак учун маъшуқ аёқиға,
Дилу жон бирла дин нақдин муҳайё қилса ҳар ноқид.
Инониятни қўй, эй нафс, аелинг тийра туфроқдур,
Адусиз умр кўрсанг ложарам бўлғунг анга оид.
Пиёзий чарх золин ақд қилғонлар ҳама борди,
Талоқ эткил ани бўлсанг агар ўз нафсинга оъқид.
* * *
Хонақоҳ ичра кириб ҳар кеча ғавғо қилди шайх,
Сода дил бечораларни асру расво қилди шайх,
Чину ёлғонин каромат англағон элни мурид
Айлабон, сўфи деб ахлоқиға шайдо қилди шайх.
Гарчи феъли зишт эди, макр айлабон атрофида,
Неча нодонларни ўз таврида пайдо қилди шайх.
Ҳар дами фарёд этиб, бўкриб, қоқиб ангуштларин,
Ҳалқада чиндин машоидлиқ ҳувайдо қилди шайх.
Ичкаридин тўқ, хориждан ўзни рўза деб,
Кизб ила ўз жониға зулмини амдо қилди шайх.
Дайр пирининг иродат бирла бўлғил бандаси
Ким, улусдин моли дунёни таманно қилди шайх.
Истасанг хомушлик, дайр ичра кир, эй аҳли ҳуш,
Кўрки, ҳар дам хонақоҳ ичра алоло қилди шайх.
Шукр борий, эй Ниёзий, манъ этиб майдин мани,
Бил охир сажжодасини раҳни саҳбо қилди шайх.
* * *
Ситамгар маҳвашо, ҳажрингда бағримни кабоб этдинг,
Петай кўз мардуми қони била олуда об этдинг.
Ниёзу ажз ила аҳволи зорим арз қилғандин,
Ғазабнок ўлдинг асрулуку нозосо итоб этдинг.
Борурдин кўйинга манъ этдинг, аммо борғаним билгач,
Тузуб зулму ситам расмини қаттиғ ижтиноб этдинг...
Танимни оташи шавқинг аро солмоқ била ҳар дам,
Кўнгулни дам-бадам ўз манзилида печтоб этдинг.
Қошинг шаклини меҳроб ичра кўрмак орзусида,
Муҳаббат қасрини аҳли вараъға фатҳи боб этдинг.
Бошимни ўйнатиб сархуш самандинг бостириб ўтдинг,
Ниёзийни бу янглиғ марҳаматдин комёб этдинг.
* * *
Эй фалак, турлук хиёнатларни изҳор айладинг,
Билмадим журмим на эрди, эл аро хор айладинг.
Ҳодисоти даҳрдин ранжида айлаб хотирим,
Турфа иллатлар била жисмимни бемор айладинг.
Фош этиб афъоли ношоистами даҳр аҳлиға,
Ижтиноб айларга мандин асру бадкор айладинг.
Кўрсатиб бир дилрабони орази гулгунини,
Ишқнда чандин балоларға гирифтор айладинг.
Бермайин васлиға йўл ҳаргиз анинг ҳижронида
Кўзларим гирён қилиб, бағримни афгор айладинг
Нотавон жонимни ташлаб водийи фурқат аро,
Неча муддат бир кўрарга гул юзин зор айладинг
Бир даме очмай Ниёзийнинг муроди чеҳрасин,
Ҳар адоватким анга олам аро бор айладинг.
* * *
Жамолин орзу айлаб боқиб ҳар ёна, ҳар ёна,
Кўзум келмиш фироқи дардидин гирёна, гирёна...
Агарчи ўлмаким бўлмиш муайян дарди ишқидин,
Урарман билмасун деб эл қадам мардона, мардона.
Висолин фикр этарман кеча-кундуз тинмайин эмди,
Таҳайюр даштида овораман ҳайрона, ҳайрона.
Муяссар бўлса умри Нуҳ йўқ андин ҳеч парвойи,
На дунё жойи шоди, балки бир ғамхона, ғамхона.
Абас манзилгаҳинг таъмири келдиким кўруб билдинг,
Ҳама маъмурларнинг бўлмоқин вайрона, вайронаТ
Вужуди қасридин чиқсун Ниёзий гар фароғ истар,
Вагарна солғусидур худ ўзин зиндона, зиндона.
* * *
Эй фалак, комимға юрмай зоҳир этдинг эъвжож,
Етмади сендин замирим ичра бир дам ибтиҳож.
Макр ила дунё арусиға мани домод этиб,
Гарчи йўқдур хоҳишим ўртоға солдинг издивож.
Улки мақсудим эди андинки банд айлаб мани,
Кўрсатурсан неча кўз тутсам манга юз эҳтиёж.
Басталик солдинг тамоми корима зулм айлабон,
Бир ишимга саҳв этиб, бермай кушоду инфирож.
Мунча бас эрмасму бир гулчеҳранинг ишқи аро,
Нотавон кўнглумға солдинг изтиробу ихтилож.
Ҳажрида қилдинг басе бемор, ҳужжат истасанг,
Чеҳраи зардим била заъфим қилурман эҳтижож.
Эй Ниёзий, шиква қилма чархи дундинки, қазо —
Дарду ғамға айламиш жисминг хамирин имтизож.
* * *
Истама, эй дил, вафо бўйини гулрухсордин
Ким, ҳавои андалиб имкони йўқ гулзордин.
Қил тааққулким адам сориға ул ишқ аҳлидин,
Қайси бири кетди кўрмай дарду ғам дилдордин.
Гар итобосо нигаҳ бир қатла қилса асрамоқ
Қайда мумкин элга жонин кўзлари хунхордин.
Муддати умрингда осойиш таманно айласанг,
Аҳли дунёдин бири бўл балки бу ғаддордин.
Чарх золидин тамаъ қилма мурувват, негаким
Кўрмади даҳр аҳли бу хислатни ул маккордин.
Хонақаҳ аҳли муҳаббат сирриға воқиф эмас,
Иста они дайр аро ҳар тун саҳар бедордин.
Дам-бадам ўзни жафо чекмакка муътод айлагил,
Юз жафони кўрмагунгдур, эй Ниёзий, ёрдин.
* * *
Истаган бўйи вафо бу гумбази вайронадин,
Тутди кўз гўё вафо даҳр ичра ҳар жононадин.
Бемурувват ошнодин хўб эрур узмак кўнгул,
(Ихтиёр) этмак абад хушхўйлиғ бегонадин.
Жон қушини ишқ ўтиға ўртамак таълимини
Ишқ элиға олмоқи лозим эрур парвонадин.
Доимо жоми ажал андоғ тўлуғдур бўлмағай,
Холи ҳаргиз нечалар шурб этса бу паймонадин.
Мард эмас улким муҳаббат дардидин қилди ҳазар,
Жуз таҳаммулни кўрулмас муддати мардонадин.
Эй Ниёзий, чирки ғам этма замириға онинг,
Дайр пири бирла бўлса чиқмайин майхонадин.
* * *
Эй кўнгул, билгил ғанимат базми васл айёмини,
Муддати умрида ким сипқарди.ишрат жомини?!
Бўлмади ишқ аҳли вуслат бирла ҳаргиз комёб,
Қатъ этиб то солмайин бошдин вужуди домини.
Чарх давридин тамаъ қилма фароғи хотиринг,
Ким фароғат истади олди онинг оромини.
Кимни кўрдингким муҳаббат аҳлидин бу даҳр аро,
Жавидони айш ила топқон ҳамиша комини?
Англағилким, ул замири пок эмасдур ишқ аро,
Маҳваши шамъи рухи асли ёрутмас шомини.
Қил ҳазар, дунё аруси макр ила ҳар дам сани
Кўрсатур роғиб қилурға орази гулфомини.
Эй Ниёзий, қилмасун мафтун сани таҳсини эл,
Суд билмаслар анинг аҳли дили икромини.
* * *
Бир шикаста дилни ул кимса сарафроз айлади,
Билгил они каъба ободиға оғоз айлади.
Эй кўнгул, тарк эт муҳаббат сўзи, мойил бўл анга
Ким, ҳамиша дўстлиғ қонунини соз айлади.
Одам улдур фарқ этиб бедард ила дард аҳлини,
Зоҳири бошинда ҳар бирини афроз айлади.
Мўъмини комилдур ул оламға айлаб эҳтиром,
Вориси мурсал билиб эл ичра мумтоз айлади.
Табъ нафси ҳолвадур ул кимки дунё шўхининг
Қасдида ҳаддин фузунроқ ҳирс ила оз айлади.
Пок эмас ишқинг, Ниёзий, йўқса нечун дилбаринг
Фарти истиғно била ҳар дамда юз ноз айлади,
* * *
Дариғо, ул париваш молу дунёни назар қилмас,
Басе қаттиғ кўнгулдур фақри истиғно асар қилмас.
Жаҳон султонлиғин табъи анинг ҳаргиз қабул этмас,
Музайян қаср аро авранги Жам узра мақар қилмас.
Ажабдур ҳимматиким мажлиси шоҳидин ор айлар,
Мунаққаш бистарин зар риштани болин сипар қилмас.
Маҳалли ҳайрат эрмас бўлмаса ишқ аҳлиға нозир,
Муҳаббат аҳлининг кошонаси сори гузар қилмас.
Қийиб гулгун қабосин бодпойин секратиб ҳар дам,
Жаҳон раъноларидек олам ичра шўру шар қилмас.
Саропо мажмаъ ичра ҳилми тамкин манбаидурким,
Пукат изҳор этарда мажлис аҳлидин ҳазар қилмас.
Ниёзий, ул гўзал васли учун топшурса жон мулкин,
Маломат лойиқ эрмасдур, анга чунким зарар қилмас.
* * *
Айлагил бедод этардин ижтиноб, эй маҳжабин,
Бўл карам бирла муҳаббат аҳли шонида амин.
Ишқ элинииг оҳи оташнокидин парҳез қил,
Кимки қилди эҳтироз андин, ул эрмиш хурдабин.
Шўхлик айлаб тағофил ичра солма ўзниким,
Дод эрур ушшоқдин гар фикр этарсен асру чин.
Бўлмаса лозим тараҳҳум фақр элига айламак,
Не учун севди аларни анбиёи мурсалин.
Кимки ошиқ ложарам бечорадур ҳижрон аро,
Хўб эмасдур айламак дарвешларға зулму кин.
Навъ инсондиндур улким тузди адл ойинини,
Топди андин комини, бўлди шаҳи рўйи замин.
Марҳамат қилғил, Ниёзий, қўймади зикринг даме,
Дашт аро бўлди гаҳи коми макон ичра макин.
* * *
Дедим: мани бир лаҳзае ҳажрингда қўйма титратиб,
Дедики: қўйғум рашк ўтин кўнглунгда эмди ўртатиб.
Дедим: тараҳҳум айлагил атрофим олди хайли ғам,
Деди: алардур мунисинг танҳо қолурсан тарқатиб.
Дедим: дариғ этма манга, саҳбои васлинг журъасин.
Деди: кетар ҳушу хирад неткунг оларни тебратиб.
Дедим: жафою жаврдин озурда бўлмасму дилинг?
Деди: демакка бошладинг ҳар сўз, забонинг ўргатиб.
Дедим: қилурсан зуд кин, журмим на эркан билмадим,
Дедики: ишқинг сиррини фош эттинг элга англатиб.
Дедим: келурдин кўйинга комим рикобинг бўсидур,
Дедики: эмди келмагил, келсанг юборгум қувлатиб.
Дедим: Ниёзий хотирин ҳаргиз паришон қилмағил
Деди: фироқ андуҳидин ўлдургум они ингратиб.
* * *
Бевафолар ишқида ўзни ҳалок этмак абас,
Фурқати шамширидин кўксини чот этмак абас.
Кеча-кундуз тинмайин ҳасрат чекиб ҳижрон аро,
Мотамийлардек кўнгулни дарднок этмак абас.
Васлини айлаб таманно кўйида маскан тутуб,
Жисми афгорини бу куй ичра хок этмак абас.
Ишқ ўтиға куйдуруб танни анинг хокистарнн,
Еткуруб дил кўзгусиға асру пок этмак абас.
Меҳрсиз маҳбубнинг васлида шод ўлмоқ учун
Ҳажри ранжини ҳавас бебийму бок этмак абас.
Бу сифат маъшуқ маъшуқи ҳақиқий ишқида,
Волалиғни дам-бадам билиштирок этмак абас.
Эй Ниёзий, бевафо маҳбубларнинг ҳажридин
Тан уйин ҳуши хираддин инфикок этмак абас.
* * *
Фироқинг дарди аҳволим паришон айлади, эй шўх,
Ишимда телба атворин намоён айлади, эй шўх.
Ғами ишқинг аро тан кулбасининг асл бунёдпн,
Сиришким селининг туғёни вайрон айлади, эй шўх.
Жамолинг партави гулшанда ногаҳ мунжали бўлғоч,
Кўзимнинг мардумини асру ҳайрон айлади, эй шўх.
Юзингдин бўлғоним айру кўнгулға жисм уйин гўё,
Ажаб қаттиғ аламлик байтул эҳзон айлади, эй шўх.
Висолинг иштиёқи неча йиллар тийра кулбамни
Ҳамоно жисми беморимға зиндон айлади, эй шўх.
Хаёли васлинг ишқ аҳлини кўнгли ичра ҳар соат
Муҳаббатлиғ тасаввур бирла меҳмон айлади, эй шўх.
Ииёзийнинг гуноҳи йўқ эди ҳажрингда куйдирдинг,
Магар ишқинсни кўнгли ичра пинҳон айлади, эй шўх.
* * *
Кўнгул тинмай чекар ун, эй паризод,
Дамодам урғанингдин тиғи бедод.
Фироқинг қилди кўнглум кулбасини
Муҳаббат дашти ичра меҳнатобод.
Ёқиб ҳажринг ўти кул қилеа жисмим,
Ғамим йўқ этса ҳам бу кулни барбод.
Ажаб йўқ шўълаи кўнглимға тиғинг
Суйи еткач қилурдин оҳу фарёд.
Кетургил кўнглинга ашким суйинким,
Су еткач тез бўлғай яхши фўлод.
Май ичма, тарки ишқ эт, дема, эй шайх
Мангадур дайр пиридин бу иршод.
Ғаминг бузди Ниёзий хотирини,
Хаёли васлинг аммо айлади шод.
* * *
Лабларингни шарбатидур оби ҳайвондин алаз,
Оби ҳайвон демайин ким, бал эрур жондин алаз.
Куфри зулминг ишқ элини коми бўлди нечаким,
Шаҳдин онинг кўрмиш онлар шаҳди имондин алаз..
Кўзларинг имосидин лаззат етар дилларғаким,
Рамзиға лаззат рамузи чашми хўбондин алаз.
Дарди ишқингдин ўлум ҳолиға етганларғадур,
Нутқи жонбахшинг Масеҳ анфосидир, ондин алаз.
Васл умиди бирла бўлған фурқатинг ушшоқ аро,
Ноумидлиқдин етишган доғи ҳирмондин алаз.
Зулмати ҳижронда қолғонларғадур жамиъ заханг,
Дарҳақиқат юз туман шамъи шабистондин алаз..
Хотирингдин маҳв қилма бир даме маҳбубни,
Эй Ниёзий, ёр ёди зикри султондин алаз.
* * *
Маҳвашо, ҳуснинг гули бир неча кун хандон эрур,
Қадринн бил эскуча боди хазон меҳмон эрур.
Бўлди чун фарсуда ондин сўнг пушаймондин не суд,
Вақтини тутмоқ ғанимат шеваи хубон эрур.
Ошиқи ошуфта ҳолидин тағофил айламак,
Лойиқ эрмасдур ва лекин хислати жонон эрур.
Маст эмас васлинг майидин ишқ аҳли нечаким,
Қисмат айланған аларға сўзиши ҳижрон эрур.
Шод эрур васлинг таманноси била маҳзун кўнгул,
Бўлмаса юз арзи ҳол олам анга зиндон эрур.
Фурқат айёмида гар ушшоқинга раҳм этмасаяг,
Жонлари кошонасида оташи сўзон эрур.
Эй Ниёзий, бу паришон сўзларингни тарк этиб,
Арзае қнлғил, йўқ эрса мужиби ҳирмон эрур.
* * *
Жаҳон айвони, эй дил, бир куҳан кошона эрмишдур,
Умид этмак анинг ободини вайрона эрмишдур.
Кишиким амният саҳбосин онда орзу қилди,
Хирад асҳобидин билма они, девона эрмишдур.
Ани ким маскани роҳат демасдур ҳам кўнгул бермао,
Эрур ҳуш аҳлидин, бал оқилу фарзона эрмишдур.
Баробар англабон суду зиёнинг, буду нобудин,
Халойиқ ичра ҳиммат соҳиби мардона эрмишдур.
Жаҳон раъноларидин битмагай ҳаргиз кўнгул коми,
Нечун ким ҳар бири ишқ аҳлиға бегона эрмишдур.
Вафо кўз тутмадилар аҳли диллар даҳр шўхидин,
Сабаб улдур — жафолиғ, бевафо жонона эрмишдур.
Ниёзий, даҳри дундин айшу роҳат топмоғунг ҳаргиз
Эмас мумкин, буни бил, балки бир ғамхона эрмишдур.
* * *
Нигоро, ман нетай фирдавси файзосорни сансиз,
Фародис ичра андоқким гулу гулзорни сансиз,
Ниҳоли қаддинг эрди сайрдин бўстон аро мақсуд,
Вагарна найлагумдур ўзга хушрафторни сансиз.
Қарорим бўлмағай саҳрода ҳам шаҳр ичра, эй дилбар,
Не қилғум боғни, на боғ аро асморни сансиз.
Тузардин мажлис онда эрди мақсудим сани васлинг,
На янглиғ истарам бир соҳиби асрорни сансиз.
Агарчи ҳурвашдур базм эли бўлмиш манга ағёр
Ким, анда истамасман кўзлари хумморни сансиз.
Жаҳон маҳвашларидин қайси биридур еанга матлуб —
Дема, эй маҳвашим, неткум пари рухсорни сансиз.
Ниёзий маҳв қилмас хотиридин бир даме фикринг,
Нечук маҳв айлаб истар ўзга бир дилдорни сансиз.
* * *
Муҳаббат даштиға раҳбарсиз урғондек қадам ёлғиз,
Кўрарман даҳри дундин дам-бадам зулму ситам ёлғиз.
Тараб ишратгаҳида бўлмоқимни орзу айлаб,
Даме йўқ кўрмаган ман зорға ранжу алам ёлғиз.
Фано бўлмай қазои ишқ аро кирган киши янглиғ,
Замон ўтмас мани маҳзунға етмай дарду ғам ёлғиз.
Эмасдур хўблар султонини севмак манинг ҳаддим,
На мумкиндур гадоға бу сифат урмоқға дам ёлғиз.
Хиёнат зоҳир этди чархи кажрафтор ҳар соат,
Қачон бағримни қилмай қон қилур кўзларда нам ёлғиз.
Етишмай дарду ғам, ранжу алам, зулму ситам ҳар дам,
Манга оё етарму даҳр шўхидин карам ёлғиз.
Ниёзий айлагил аъмоли сол(и)ҳ ҳарна мумкиндур,
Умид эт, кетмагайсан ногаҳон мулки адам ёлғиз.
* * *
Дил аҳли дилбаридин ўзга ҳикоят этмас,
Ҳар неча зулм еткач андин шикоят этмас.
Ўз маҳвашидин айру маҳвашлар илтифотин,
Гар кўрса ҳаддин афзун ҳаргиз сироят этмас
Чин ошиқ ул эрурким маъшуқдин етушса
Ранжу алам ададсиз шавқин ниҳоят этмас.
Ҳар навъ бўлса қилғай маҳбубининг ризосин,
Ўзга ҳабибларининг васлин риоят этмас.
Кўнгли рамида бўлмай ҳижрон ғамин чекардин,
Куйидин ўзга ерга асло ҳидоят этмас.
Ушбу риё мараздур, эй шайх, таркин этгил,
Йўқ эрса ёр қурбин лутфи ииоят этмас.
Васл аҳли даргаҳидин қувманг Ниёзийниким,
Ўз ҳолин англагандур эмди жиноят этмас.
* * *
Кўрубдур кимса эл бедодидин озор ман янглиғ,
Лагадкўби замондин ким экан безор ман янглир.
Фалакнинг зулмидин йўқтур манга осуда ҳол ўлмоқ,.
Киши бормуки қилсам дардими изҳор ман янглнр,
Етиб осиби даврон нотавон кўнглум эрур мажруҳ,
Топилмас дил шикаста даҳр аро бемор ман янглиғ..
Ҳаводис шаҳнаси торож қилди хонумонимни,
Магар ул топмади яғмоға фақросор ман янглиғ.
На хушдур улки, кўрмай аҳли давроннинг жафосинн,.
Замон ўткарса бўлмай кўзлари хунбор ман янглиғ.
Хароб этса тонг эрмас оҳу зорим кўкниким, қилди
Балият тоши кимнинг кўксини афгор ман янглиғ.
Ниёзий оқил эрсанг қатъ этиб элдин маошингни,
Ўзингни анжуманға солмағил зинҳор ман янглиғ.
НАВОИЙ ҒАЗАЛИГА МУХАММАС
Ўзгалар кўйида синсин пайкарим жо айласа,
Жисмим ўлсун кул ёниб гар онда маъво айласа,
Бағрим оқсун ғайридин сўзиш ҳувайдо айласа,
Кўнглум ўртансун агар ғайрингға парво айласа,
Ҳар кўнгул ҳамким сенинг шавқингни пайдо айласа.
Ғайрини фикр айласам ҳажринг аро жовид ўлай,
Қурбатинг умидидин албатта беуммид ўлай.
Фурқатинг зулмоти ичра соҳиби таъбид ўлай,
Ҳар киши васлин таманно айласам навмид ўлай,
Ҳар киши ҳамки сенинг васлинг таманно айласа.
Сандин ўзга ёр зикри бир даме бўлса сўзум,
Дуди ҳирмондин қарорсун каҳрабо янглиг юзум,
Аҳд боғлаб нафсима айтурман, эй дилбар, ўзум,
Ўзгалар ҳуснин тамошо айласа, чиқсин кўзум,
Ўзга бир кўз ҳам сенинг ҳуснинг тамошо айласа.
Хотиримға бошқа ёди келса хок ўлсун дилим,
Ҳам узулсин ғайриға гаҳ хам қилур бўлсам белим,
Ҳам қуруб қолсуи баданнинг маддаси бўлган гилим,
Ғайр зикрин ошкора қилса лол ўлсун тилим,
Қайси бир тил ҳамки, зикринг ошкора айласа.
Ғайратимдин рашк аро ҳар гул юзи бир шуъладур,
Ёқғали кўнглумни ҳам булбул сўзи бир шуъладур,
Ҳарна бўстон ичрадур балким ўзи бир шуъладур,
Рашкдин жонимға ҳар наргис кўзи бир шуъладур,
Боғ аро ногаҳ хиром ул шўхи раъно айласа.
Орзу бўлди азалдин кўнглума ишқинг фани,
Бу жиҳатдан жисми афгорим баданнинг маскани,
Сайъ бирла умрим ичра бир кўра олмай сани,
Оқибат жонимға етдим, эй хуш улменким мани,
Гар қадаҳ бирла харобот ичра расво айласа.
Бу ажаб ҳусни гули асло хазондин сўлмағай,
Зулм этиб ҳар дам ўсанмай кўнгли ҳаргиз тўлмағай,
Ушбу гулшандин фалак золи доғи гул юлмағай,
Йўқ оғиздин нукта айтур маҳвашимдек бўлмағай,
Гар қуёш ҳар заррасидин бир Масеҳо айласа..
Турфадур мажнунлигим ҳолимни билмасдур ҳабиб,
Бир нафас бўлмас ифоқатдин манга ҳаргиз насиб,
Волалиғ дашти аро эмди бўлубдурман ғариб,
Келтуринг рафъи жунунимға парихон, эй табиб
Ким, ул ансабдур пари ҳар кимни шайдо айласа.
Кўргусидур ҳодисоти даврнинг озорини,
Даҳр элидин муштағил билгай ҳасаднинг корини,
Бўлғай аҳволи паришон маҳв этиб азкорини,
Субҳдек бир дамда гардун қўймағай осорини,
Ногаҳ аҳли сидқ кўнгли меҳрин ифшо айласа.
Золи дунё фикрида сарғарма, сўлма нечаким,
Эй Ниёзий, алданиб узрини қўлма нечаким,
Инқиёд айлаб анинг юзига кулма нечаким,
Даҳр шўхиға Навоий сайд бўлма нечаким,
Кун узори узра тун зулфин мутарро айласа.
